Vayenna

We konden kiezen uit drie poesjes en op afstand hadden mijn man en ik al bepaald dat er maar een keuze was tussen twee poesjes; een red point poesje en een blue tortie point poesje. Zo van de foto's ging mijn hart uit naar het red point poesje; zij was grover van bouw, had een leuk, breed koppie en het rood bleek onverwacht voor ons echt een mooie kleur te zijn. Op de dag dat we bij de kittens gingen kijken heb ik zo duidelijk tegen mijn man gezegd: "We gaan voor de beste poes, de mooiste en meest belovende poes en we laten ons niet beïnvloeden door het schattig-zijn." En met dit voornemen gingen we op weg naar Friesland. Daar aangekomen kreeg ik als eerste het rode poesje in mijn handen, maar wat ik ook deed, ze wilde niet bij mij zijn. Het tortie poesje kreeg ik daarna en zij viel al heel snel in mijn armen in slaap. En wat ik me ook had voorgenomen en hoe hard en zakelijk ik ook wilde zijn, dit viel allemaal weg tegen het warme gevoel dat door mijn lijf ging toen het tortie poesje zich overgaf aan mij. Dit is Vayenna, dit is onze poes! Ook mijn man ging overstag; liefde gaat boven zakelijkheid. 

Vayenna is alles wat ik wil in een poes; ze is lief, aanhankelijk, wil heel graag bij je zijn, knuffelt graag en is superspeels. Het begint al in de ochtend als ik nog niet wakker ben en ik naar de wc moet. Direct laat ze horen hoe ongelofelijk slecht ze het heeft gehad de afgelopen nacht zonder mij! Haar gemiauw is oprecht geen miauwen te noemen, maar echt een klaagzang. Dat blijft ze volhouden tot ik op de wc zit en haar heb opgetild. Overigens is dat nog een precaire aangelegenheid; ben ik niet snel genoeg om haar op mijn schoot te zetten, zet ze haar nagels in mijn knieën om zich zo op te trekken. Springen op schoot is zo maart 2024, daar doet zij niet aan! Eenmaal op mijn schoot begint ze luid te knorren en geeft heel duidelijk aan hoe blij ze is me weer te zien. Ik geniet met volle teugen! Mijn wekker zet ik sinds haar komst ook een kwartier eerder, omdat het ochtendritueel minimaal 15 minuten moet duren, volgens Vayenna. En het spreekt voor zich dat ik me al mopperend heb aangepast aan haar wensen ;) 

Daarnaast is ze niet bang; ze kan wel wat schrikachtig zijn en ze moet ook zeker de kat uit de bomen kijken, maar is ze eenmaal gewend, dan is ze voor de duvel niet bang! Zelfs niet voor onze Evita die zo ongelofelijk lomp met haar kan zijn. (En een ongelofelijke klier, maar dat is een ander verhaal!)

Vayenna zal vanaf juni 2025 gedekt mogen worden, we zijn nu nog op zoek naar een perfecte kater voor haar.